Hayat, çoğu zaman radikal kararlar vermemiz gereken, bu kararlar sonucunda yeni adımlar atarak hareket ettiğimiz bir yerdir. Bizler ise genellikle bu kararları almaktan ve olacaklarla yüzleşmekten korkarak hayatın bize sunduklarını sorgulamadan kabul ederiz.
“Peynirimi Kim Kaptı” isimli bu kitap ise, hayatın belirli noktalarında belirli kararlar aldığımızı ve bu kararlar doğrultusunda hayatımıza nasıl devam ettiğimizi görmemize yardımcı oluyor.
Genellikle, karar almaktan korkan insanlar, oturup bekleyerek hayatın kendisine sunduklarına iyi veya kötü demeden boyun eğiyorlar. İşte tam da bu noktada insanları diğer canlılardan ayıran şeyi, düşünmeyi, hatırlatmak istiyorum. Düşünmek, olaylara ayrıntılı bakmamızı, sorgulayarak sonuçlarında başımıza gelebilecekleri tahmin etmemizi sağlar. Ancak çoğu insan bu düşünme eylemini gerçekleştirmekten bile yoksun maalesef. Kendi çabası olmadan, başkalarının yaptıklarıyla yetinerek bir hayat yaşamaktadır.
“Peynirimi Kim Kaptı?” isimli kitapta, yaşamımızdaki hedefler bir peynir, bu hedefler doğrultusunda ilerlediğimiz yer labirent olarak verilmiş. Ve farklı kişiliklere sahip iki insan ile insanlara göre olaylara daha düz ve düşünmeden bakan iki fareyi bu labirentin içindeki karakterler olarak vermiş. Bunların hedefleri ise hayatlarını devam ettirecek peyniri bulmak. Tabi ki bu karakterler hedeflerine ulaşma yönünde değişik yollar denemektedir. Daha fazla sorgulama ve kişisel farklılıkların olması sebebiyle ise iki insan, olayların karara bağlanması konusunda bir yerde ayrılığa düşmektedir. İşte mesele tam da burada başlıyor: Birisi hayatını devam ettirebilecek, yeni hedeflere yönelebilecek o kararı verirken, bir diğeri ise eski alışkanlıklarını bırakamayarak ve yeni kararı verebilecek cesareti gösteremeyerek olacaklara göz yumuyor.
Bu hikayenin sonunda ise insan şunu anlıyor: Hayat; sürekli değişen, yeni şartlara imkan sağlayan ve bu şartlar karşısında yeni kararlar almamızı gerektiren bir platform. Burada, yeniliklere açık olan, bunlara uyum sağlayan insanlar, hayat karşısında daha güçlü olabilecek ve önlerine açılan bu yollarda kendilerini keşfederek daha büyük adımlar atabileceklerdir.
Dilerim ki bizler, hayat karşısında korkusuzca mücadele eden, yeniliklere açık yüreklilikle göğüs gererek kendimizi bulabilen insanlar oluruz. Ve inanıyorum ki, bizler kararlarımızı başkalarına boyun eğmeden, kendi hür irademizle verirsek hayat karşısında daha cesur ve başarılı insanlar olacağız. Haydi o zaman biz de peynirine ulaşan karakterin kendini motive etmek için duvara yazdığı gibi bir yazı yazalım. “Hikayenin sonunda güçlü olabilmek için daha cesur ve korkusuz yarınlara..!”
(Peynirimi Kim Kaptı? - Spencer Johnson)
Yazar: Selma Nur Arslan
Editör: Berna Kurt
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder